اهمیت بهداشت

بسم الله الرحمن الرحیم

اهمیت بهداشت 

وَ یُنزَِّلُ عَلَیْکُم مِّنَ السَّمَاءِ مَاءً لِّیُطَهِّرَکُم بِهِ  (أنفال 11)

سرشت آدمی بر اساس پاکی و پاکیزگی ریخته شده است و انسان نیز بر میزان طبیعت درونی خود به پاکی ها تمایل دارد و از پلیدی ها دوری می نماید. حفظ سلامتی بدن در برابر بیماریها ،رعایت مقررات و نظام مربوطه به پیشگیری و عدم ورود عوامل بیماری زا به بدن و رعایت تغذیه و پیشگیری مزمن را بهداشت جسمی گویند. بهداشت دو بعد دارد که یک بعد آن روحی و دیگر جسمی است و هر کدام از این دو به فردی و اجتماعی منقسم میگردند.

 از آنجایی که دین اسلام منجبل بر جبل انسانی است به پاکی و پاکیزگی توجه شایانی نموده است و اساسا" بهداشت را(به هر دو قسمش) زمینه کار خود قرار داده است و سفارشاتی هم در این زمینه دارد که این ها تمام ابعاد زندگی انسان را فرا می گیرد.

در مکتب اسلام، بیش از هر مکتب دیگری به امر بهداشت توجه شده است، به فرموده ی پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه وآله، اسلام بر نظافت بنا شده و جز افراد نظیف، کسی به بهشت وارد نمی شود. رسول خدا صلی الله علیه وآله می فرماید:

�تنظّفوا بکلّ ما الستطعتم فانّ الله تعالی بنی الاسلام علی النّظافة و لن یدخل الجنّة کلّ نظیفٍ(1)؛

معصومین(ع)نیز به تمیزی و سلامتی جسم توجه زیادی داشتند و مصرف مال را در این راه اسراف نمی دانستند ؛چنانکه عقیده داشتند که آنچه در راه اصلاح و سلامتی بدن مصرف شود اسراف نمی باشد؛اسراف در چیزهایی است که باعث تلف شدن و ضرر رساندن به بدن باشد.

دین اسلام در همه ابعاد، پیش رفته و فراگیر است. به انسان و اجتماع همه جانبه می نگرد و آموزه های آن شامل همه ضروریات زندگی می باشد. بنابراین، لازم است به امر بهداشت که یکی از امور مهم زندگی انسان به شمار می آید، نیز به طور ویژه، توجه داشته باشد. به همین جهت در آیات و روایات، احکام و راهنمایی های فراوانی پیرامون این موضوع وجود دارد که می توان با کنکاش در آنها نظام بهداشتی دین اسلام را به دست آورد.

در این نوشتار مختصر نمی توان تمامی جهت نظام بهداشتی دین اسلام را آورد؛ ولی می توان ویژگی های این نظام را برشمرد:

1. ایجاد انگیزه قوی برای رعایت بهداشت: اسلام بر موضوع بهداشت و نظافت تأکید فراوان کرده و رساترین تعبیر ممکن را در این زمینه، به کار برده و نظافت را جزئی از ایمان و لازمه ایمان معرفی نموده است. در واقع یکی از ویژگی های دین اسلام، تشویق انسان به رعایت پاکی در ابعاد گوناگون زندگی است؛ زیرا خواسته ذاتی و فطری هر انسان، دوری از آلودگی های جسمی و روحی است. اسلام با قراردادن نظافت در برنامه عبادی فرد مسلمان، انگیزه لازم را در او ایجاد نموده است تا بهداشت و پاکیزگی را رعایت نماید.

پیامبر اسلام (صلی الله علیه واله) می فرمایند:

«تنظفوا بکل ما استطعتم فان الله تعالی بنی الاسلام علی النظافه و لن یدخل الجنه الا کل نظیف؛»

به هر مقدار که می توانید نظافت را رعایت کنید؛ زیرا خداوند متعال، اسلام را برپایه نظافت بنا نهاده و هرگز کسی وارد بهشت نمی گردد؛ مگر آنکه پاکیزه باشد.

بنابراین، نظافت و بهداشت در اسلام، ضابطه مند و تحت نظام خاصی است. به طوری که فرد مسلمان، خود را ملزم می داند بهداشت را امری شرعی و دینی بداند و آن را در هرحال و به طور مستمر رعایت نماید.

آنچه داشته های ما از زندگی است

بسم الله الرحمن الرحیم

آنچه داشته های ما از زندگی است

عاشق شدن آسان است

اما ادامه آن هنر است

دوست هرکه باشد 

نسخه دوم خودت است

نمی توان جلوی پیری را گرفت

 اما میتوان روح جوانی داشت

هر جا که باشی

 دوستانت دنیای توهستند

بالا رفتن سن حتمی است

اما اینکه روح تو پیر شود بستگی به خودت دارد

خنده کوتاهترین راه بین دوستان است

عمر سالهای گذشته نیست

 سالهایی است که از آن زندگی کردی

عشق زندگی را نمی چرخاند

 اما انگیزه ای است برای زندگی

( و آن عشق به خدا است)

وقتی به جایی میروی یعنی خانه داری

 ووقتی کسی را دوست داری یعنی خانواده داری
 بزرگترین لذت زندگی

  داشتن دوست صمیمی است
 غیر از سخن گفتن راههایی بین دوستان وجود دارد

 اگر از چیزی لذت بردی

 دیگران را شریک ساز
 زیبا است که ببینیم کسی می خندد

و زیباتر اینکه بدانی خودت باعث خنده اش شده ای

آموزش زندگى

                                                  بسم الله الرحمن الرحیم  

                                                            آموزش زندگى   

هر کارى نیازمند آموزش است. «هیچ کس از پیش خود چیزى نشد.» این ضرورت را هم عقل به آن حکم مى‏کند و هم دین به آن فرمان مى‏دهد و هم تجربه‏هاى بشرى آن را مى‏نمایاند. همه ما باور داریم که کارهاى مهم، نیاز به آموزش دارند؛ اما برخى‏مان عقیده داریم که کارهاى کوچک، نیازمند آموزش نیستند و آدمى به خودى خود آنها را یاد مى‏گیرد. آنگاه کارهاى بزرگ و نیازمند آموزش و کارهاى کوچک و بى‏نیاز به تعلیم را در ذهن‏مان تقسیم‏بندى و معین مى‏کنیم و برابر عقیده‏مان عمل مى‏نماییم؛ بزرگ‏ها و مهم‏ها را آموزش مى‏بینیم و کوچک‏ها و غیر مهم‏ها را بى‏تعلیم و تعلم انجام مى‏دهیم، و چون معیار و ملاک درستى در این تقسیم‏بندى نداریم، گاهى امور بزرگ و مهم را در بخش کوچک‏ها مى‏نهیم و کوچک‏ها را در بخش بزرگ‏ها مى‏گذاریم. اصل این تقسیم‏بندى و دو گانه کردن، درست نیست. حقیقت آن است که همه کارها نیازمند آموزش‏اند. از کارهاى بسیار مهم دانه درشتى که نیازمند آموزش است، «مدیریت زندگى مشترک» است. همسردارى و اداره زندگانى زن و شوهرى، داراى راز و رمزها و فوت و فن‏ها و پیچ و خم‏هاست. «هزار نکته باریک‏تر ز مو اینجاست» که یکى از آنها آن سخن معروف علامه جعفرى است که در پاسخ به پرسش برتراندراسل گفته است راسل، فیلسوف اجتماعى اروپایى، در مکاتبه‏هایى که با استاد محمدتقى جعفرى داشته است، از ایشان مى‏پرسد: «چرا اسلام به ازدواج این همه بها داده و براى آن این اندازه قانون وضع کرده است؟» استاد جعفرى در پاسخ او مى‏نویسد: «در ازدواج، مسئله انسان مطرح است. با ازدواج، مى‏خواهد انسان به وجود آید.»(1) یکى از شگفتى‏هاى اسفناک، این است که برخى از مردمان، در آن تقسیم‏بندى دوگانه فوق الذکر، مدیریت زندگى زن و شوهرى را، در بخش کوچک‏ها و غیر مهم‏ها مى‏آورند و خود را به ظاهر راحت مى‏کنند، اما به واقع خویشتن را به هلاکت مى‏افکنند. اگر دانشمندى را که در رشته‏اى از دانش‏ها به بالاترین مرتبه رسیده باشد، اما در کار کشاورزى تعلیمى ندیده باشد و دانش و تجربه‏اى نداشته باشد، به باغى ببریم و از او بخواهیم نهالى را با نهال دیگر پیوند بزند، حتما از عهده آن برنمى‏آید. با اینکه کار کشاورزى به نظر آسان مى‏آید. این خردمندانه نیست که ما، در راهى که تاکنون نرفته‏ایم، سرمان را پایین بیندازیم و بى‏راه، بلد و بى‏پروا پیش برویم. مراحل آموزش